อย่ากังวล

     อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่า จะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตนว่า จะเอาอะไรนุ่งห่ม ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหารมิใช่หรือ และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่มมิใช่หรือ
     ถ้าหากว่าหัวใจของคุณเต็มไปด้วยความกังวลในเรื่องของสุขภาพ การเงิน อนาคต แม้ในบางทีมันอาจจะดีอยู่แล้ว แต่ว่าบางคนก็ยังคงกังวลอยู่
   จิตของเราต้องอยู่กับกาย อย่าฟุ้งซ่าน อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด และยอมรับมันแล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับมัน
  
   ยกตัวอย่างเช่น บางคนจะไปพักผ่อน หรือไปทำบุญ แต่ก็กังวลว่า ระหว่างที่ไปกลัวว่าจะมีใครมาขโมยของในบ้าน จึงไม่อยากไปไหน กายและจิต จึงไม่ได้หยุดพักผ่อน เพราะมัวแต่กังวล
  
ทำไมไม่คิดเสียว่า ทรัพย์สินต่างๆเป็นของนอกกาย ชีวิตเราเป็นนายทรัพย์สิน ไม่ใช่ทรัพย์สินเป็นนายเรา จะมานั่งเฝ้าทำไมตายไปก็เอาไปไม่ได้
   อีกอย่าง คนที่เขาจะมาขโมย แสดงว่าเขาลำบาก ถ้าไม่ลำบากเขาคงไม่มาขโมยหรอก ทำไมเราทำบุญยังทำได้ คนลำบากเขาจะมาเอา เขาคงอยากได้ ก็ถือว่าเราได้บุญนะ

   ที่เป็นเช่นนี้ไม่ใช่ให้เราไม่ระวังรักษาทรัพย์สินที่หามาได้แสนลำบาก ก็ควร เก็บรักษาให้ดีพอประมาณ หรือหาทางป้องกันที่ดีพอควร แต่ไม่ใช่กังวลเกินเหตุจน ตัวเองไม่มีความสุข